در ویلای سپیدار که سایت دارای درختان تنومند و جوی آب در سایت بود، یک سری محدودیت هایی رو برای ما ایجاد می‌کرد، ولی ما این محدودیت ها رو تبدیل به فرصت کردیم و به جای نادیده گرفتن (قطع درختان) سعی کردیم حضور این درختان رو در پروژه پر رنگ تر کنیم . این درختان یکسری مرزهای محو شده ی فضامندی رو به ما میداد که باعث تفکیک فضاهای خصوصی،نیمه خصوصی و عمومی در خانه شد و در عین حال باعث نور طبیعی بیشتر و سبزینگی سیال و یکسری فضاهای نیمه باز در پروژه شد که نقش در بالا بردن کیفیت فضایی پروژه داشت و تا حداکثر ممکن یک مناسبتی بین فضای درون و بیرون ایجاد کرد. در واقع همنشینی طبیعت با معماری را در پروژه به همراه داشت و از آنجایی که خانه های اون منطقه تشکیل شده از خانه های ویلایی با سقف شیبدار و ساختمان های با تراکم کم با سقف مسطح ، ما اومدیم در پروژه مون از تلفیق این دو سقف استفاده کردیم.